De Wandelmeent

Wandelmeent 
Midden in een woonwijk uit de jaren ´70 ligt een bijzonder straatje. In 1977 was de Wandelmeent in Hilversum het eerste Nederlandse Centraal Wonen project. Een woonexperiment dat vanwege de manier waarop je zelf vorm kunt geven aan de manier waarop je wil wonen, het gemeenschappelijk gebruik van eetkamer in het binnen- en buitenland de aandacht trok. De huizen zijn vrolijk rood gekleurd met groene en blauwe kozijnen, hebben ronde daken en zijn verspringen van elkaar gebouwd; de Wandelmeent. Het project is het resultaat van een gedreven groepje pioniers met een gezamenlijke wens: een woonconcept gefundeerd op gemeenschapszin. De Wandelmeent blijkt 50 jaar later nog steeds een geslaagd woonexperiment dat aansluit op de woonwensen van nu.  

Na vele vergaderingen en werkweekenden is er een plan ontstaan van 50 woningen met verschillende afmetingen. Er is ruimte voor een grote diversiteit aan gezinnen. Starters, ouderen en gezinnen met kinderen wonen in 10 clusters naast elkaar, waarbij er regelmatig samen wordt gegeten en gekookt.  

De woningen in het project variëren in grootte. Er wordt niet gesproken over kamers per woning maar over het aantal vlakjes per woning. De kleinste woningen voor éénpersoonshuishoudens bestaan uit twee vlakjes van 5×8.6m.

De grootste woningen voor gezinnen bestaan uit 5 vlakjes. Een groep van 10 woningen vormen samen een cluster. Een cluster heeft samen een berging waarin zich een ruimte voor wasmachines bevindt, een gemeenschappelijke tuin, en een gemeenschappelijke keuken. Het dak van deze keuken is tevens gemeenschappelijk dakterras. 

Om het project haalbaar te maken moest soms worden afgeweken van de destijds geldende regels. Zo werd er in overleg met het ministerie maar 1 toilet (2 was toentertijd vingerend) per woning gerealiseerd. De bovenkastjes in de keukens werden geschrapt, het uitgespaarde geld werd ingezet voor de keukens in de gemeenschappelijke ruimtes. Ook was er geen ruimte voor een extra logeergelegenheid per woning dus werden collectieve logeerkamers in het totaalontwerp opgenomen verspreid door de straat. Deze intensieve ontwerpmentaliteit vergt een onderzoekende houding, goede communicatieve vaardigheden en doorzettingsvermogen.  Deze manier van werken zit nog steeds in de genen van Spring architecten! 

Samen doen wat samen kan versterkt het dorpse gevoel waarmee je de wandelmeent het beste kunt vergelijken. Iedereen kan op zijn eigen manier een bijdrage leveren aan het kluster en is niet gebonden aan regels. 

Het project is opgenomen in de archief collectie van het NAI (Nederlands Architecten Instituut) en won in 2001 de 3de plaats Architectuurprijs.  

Juryrapport: 

De Wandelmeent werd destijds in opdracht van de Stichting Wooncorporatie Het Gooi en Omstreken ontworpen door de architecten L. de Jonge en P.Weeda. Het ging in de eerste instantie om een experiment. De woningen werden dan ook zo gebouwd dat ze konden worden omgevormd tot normale eengezinswoningen. Dit experiment is geslaagd, toch heeft het weinig navolging gekregen. Eigenlijk is dat opmerkelijk, aldus het juryrapport, want hier werd nu juist gebouwd zoals klanten dat willen. Wat staatsecretaris Remkes nu propageert (bouwen naar de wens van bewoners) werd toen al gedaan.  

Meer informatie over De Wandelmeent is te vinden op: https://wandelmeent.nl/